ବର୍ଷା (ଏବେ ଗ୍ରୀଷମ କାଳ ଗଲା) - Barsa (Ebe Grishama Kala Gala) Lyrics

ଗୀତ : ବର୍ଷା (ଏବେ ଗ୍ରୀଷମ କାଳ ଗଲା)
ଭାଷା : ଓଡ଼ିଆ
ଗୀତିକାର : ଅତିବଡ଼ି ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ (୧୪୯୧-୧୫୫୦)


ଏବେ ଗ୍ରୀଷମ କାଳ ଗଲା
ବରଷା ଋତୁ ପ୍ରକାଶିଲା ॥
ସକଳ ଋତୁଙ୍କର ସାର 
ଶସ୍ୟ ସମ୍ପଦ ମଞ୍ଚପୁର ॥
ମେଘେ ମିଳିଲେ ଶୂନ୍ୟପଥେ 
ବିଜୁଳି ଶବଦ ସଙ୍ଗତେ ॥

ଭୂମି, ସାଗର, ଶୂନ୍ୟେ ବ୍ୟାପି
ନୀଳ ଜୀମୂତ ବିଶ୍ଵରୂପୀ ॥
ଯେମନ୍ତେ ନିବିଡ଼ ଆକାଶ
ଭୂମିର ରସ ଅଷ୍ଟମାସ ॥
ଆଦିତ୍ୟ କରିଥିଲା ଗ୍ରାସ
ସେ ତାପ କଲା ମେଘ ନାଶ ॥

ମହୀମଣ୍ଡଳ ଦୁଃଖ ଚାହିଁ
ଜଳ ଛାଡ଼ିଲା ତୋଷ ହୋଇ ॥
ଘୋର ଶବଦେ ମେଘମାଳ
ଗର୍ଜିଣ ବରଷନ୍ତି ଜଳ ॥
ପ୍ରାଣୀ ଜୀବନ ଜଳରାଶି
କରୁଣା ଚିତ୍ତରେ ବରଷି ॥

ପୃଥିବୀ ରବିତପ୍ତ ଗ୍ରାସେ
ତାପିତ ଥିଲା ଅଷ୍ଟମାସେ ॥
ଜଳ ପାଇଲେ ତୋଷ ଚିତ୍ତେ
ତପସ୍ଵୀ ଜନଙ୍କର ମତେ ॥
ତପସ୍ୟା ଫଳ ଯେହ୍ନେ ପାଇ
ଭୁଞ୍ଜନ୍ତି ଅତି ସୁଖୀ ହୋଇ ॥

ଖଦ୍ୟୋତ କୀଟ ନିଶାମୁଖେ
ଜଗତ ଆବୋରିଲେ ସୁଖେ ॥
ପାଷାଣ୍ଡେ ଯେହ୍ନେ କଳିଯୁଗେ
ବେଦ ନିନ୍ଦନ୍ତି ଯୋଗ ମାର୍ଗେ ॥
ମଣ୍ଡୁକେ ମେଘ ନାଦ ଶୁଣି
ଗର୍ଜନ୍ତି ଆବୋରିଣ ପାଣି ॥

ଅଳପ ନଦୀଏ ପୁରିଲେ
ଲହରୀ ମତେ ଉଛୁଳିଲେ ॥
ନାନା ପ୍ରକାରେ ଶସ୍ୟରାଶି
ଏଣେ ପୂରିତ ମହୀ ଦିଶି ॥
ଛତୁ ଯେ ଛତ୍ର ପ୍ରାୟ ହୋଇ
ରାଜାର ପ୍ରାୟ ଦିଶେ ମହୀ ॥

ଶସ୍ୟ ସମ୍ପଦ କ୍ଷେତ୍ର ମତେ
ଦେଖି ସାନନ୍ଦ ପ୍ରାଣୀ ଚିତ୍ତେ ॥
ଅଶେଷ ଜୀବ ଜଳ ସ୍ଥଳେ
ଜଳ ଭକ୍ଷିଲେ କୁତୂହଳେ ॥
ଦିନକୁ ଦିନ ପୁଷ୍ଟ ହୋଇ
ହରି ସେବକ ପ୍ରାୟ ଦେହୀ ॥

ସମୁଦ୍ର ନଦୀଙ୍କର ମେଳ
ଲୋଡ଼ି ପାଇଲେ ପୂର୍ଣ୍ଣଜଳ ॥
ଅଳପ ଯୋଗୀଙ୍କର ଚିତ୍ତ
ଯେହ୍ନେ ଚଞ୍ଚଳ ଗୁଣେ ଗ୍ରସ୍ତ ॥
ପର୍ବତେ ଜଳଧାରାଚୟ
ପଡ଼ନ୍ତେ ନ କରନ୍ତି ଭୟ ॥

କୃଷ୍ଣ ଆଶ୍ରିତ ପ୍ରାଣୀ ଯେହ୍ନେ
ଦୁଃଖିତ ନୁହନ୍ତି ବ୍ୟସନେ ॥
ପଥ ହୋଇଲା ତୃଣମୟ
ବାଟର ନ ମିଳିଲା ଥୟ ॥
ବ୍ରାହ୍ମଣ ବେଦ ପାଶୋରିଲେ
ଯେମନ୍ତ ହ୍ଵନ୍ତି ପଚାରିଲେ ॥

ଜଗତବନ୍ଧୁ ମେଘମାଳେ
ବିଜୁଳି ନ ରହେ ନିଶ୍ଚଳେ ॥
ଗୁଣୀ ପୁରୁଷଙ୍କର ତୁଲେ
ବିଟପୀ ମନ ଯେହ୍ନେ ଟଳେ ॥
ଶବଦ ତୁଲେ ଇନ୍ଦ୍ରତାପ
ଗଗନେ ଶ୍ଵେତ ସାତ ରୂପ ॥

ଗର୍ଜନ୍ତି ଗୁଣେ ହୋଇ ଯୁତେ
ନିର୍ଗୁଣ ପୁରୁଷ ଯେମନ୍ତେ ॥
ଚନ୍ଦ୍ର ନ ଦିଶେ ମେଘାଚ୍ଛନ୍ନେ
ମିଥ୍ୟା ବଚନେ ସତ୍ୟ ଯେହ୍ନେ ॥
ମୟୂର ଗିରିପୃଷ୍ଠେ ଥାଇ
ନୃତ୍ୟ କରନ୍ତି ମେଘ ଚାହିଁ ॥

ଅତିଥି ଦେଖି ବିଦ୍ଵଜନେ
ଯେସନେ ତୋଷ ହ୍ଵନ୍ତି ମନେ ॥
ବୃକ୍ଷଙ୍କ ମୂଳେ ଜଳରାଶି
ଫଳ ପଲ୍ଲବ ଯେ ପ୍ରଶଂସି ॥
ତପର ଅନ୍ତେ ଫଳ ପାଇ
ତପସ୍ଵୀ ଯେହ୍ନେ ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ॥

ବରଷା ଦେଖି ନରନାରୀ
ଯେସନେ ଗୃହେ ବାସ କରି ॥
ଜଳ ପ୍ରବାହେ ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗେ
ଯେହ୍ନେ ପାଷାଣ୍ଡେ ବେଦମାର୍ଗେ ॥
ମେଘ ପବନ ଯୋଗେ ବେଢ଼ି
ଅମୃତ ପ୍ରାୟ ଜଳ ଛାଡ଼ି ॥

ବିପ୍ରଙ୍କ ବୋଲେ ମହୀପାଳେ
ଯେହ୍ନେ ଦିଅନ୍ତି ଦାନ କାଳେ ॥
ବରଷା ରସେ ବନ ଭୂଇଁ
ଖର୍ଜୁର ଜମ୍ବୁମୟ ହୋଇ ॥
ଗୋରୁ ଗୋପାଳ ସଙ୍ଗେ ଘେନି
ବନେ ବିଜୟ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ॥

ଗାଈଏ ସ୍ତନଭର ହୋଇ
କର୍ଦ୍ଦମେ ନ ପାରନ୍ତି ଯାଇ ॥
କୃଷ୍ଣର ଡାକ ଶୁଣି କର୍ଣ୍ଣେ
ନିକଟେ ମିଳିଲେ ବହନେ ॥
ବନରେ ଯେତେ ଜନ୍ତୁ ଥିଲେ
ଗିରି କାନନ ଆଶ୍ରେ କଲେ ॥

ସକଳ ବୃକ୍ଷେ ମଧୁଦ୍ରବ୍ୟ
ବରଷା ଋତୁର ସ୍ଵଭାବ ॥
ଗାଈ ଚରାନ୍ତି ବୃନ୍ଦାବନ
ଭକ୍ଷନ୍ତି କନ୍ଦମୂଳମାନ ॥
ବସନ୍ତି ବୃକ୍ଷଙ୍କର ତଳେ
ଦିନ ହରନ୍ତି ବୃଷ୍ଟିବେଳେ ॥

ଦଧି ଅନ୍ନହିଁ ଘରୁ ଆଣି
ଜଳ ନିକଟେ ଚକ୍ରପାଣି ॥
ଗୋପାଳ ମେଳେ ବେନି ଭାଇ
ଭୁଞ୍ଜନ୍ତି ଶିଳାପରେ ଥୋଇ ॥
କୋମଳ ଘାସେ ପଶୁମାନେ
ଶୁଅନ୍ତି ନିଦ୍ରିତ ଲୋଚନେ ॥


Note:
ଏ କବିତାଟି "ଅତିବଡ଼ି ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ" ଙ୍କ ରଚିତ “ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭାଗବତ” ଗ୍ରନ୍ଥର ଦଶମ ସ୍କନ୍ଧର ଏକାଦଶ ଅଧ୍ୟାୟରୁ ଆସିଅଛି । ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଓଡ଼ିଆ ଭାଗବତ Wikipedia ରେ ପଢ଼ନ୍ତୁ । 


ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ ବା ପ୍ରଶ୍ନ ତଳେ comment କରି ଜଣାନ୍ତୁ...